1.Սովորիր բանաստեղծությունը բերանացի։
2.Գրիր պատմություն «Երազանքիս ճանապարհին » վերնագրով։
Ես շատ երջանիկ եմ, որ ունեմ ինձ սիրող ընտանիք, ուզում եմ, որ իմ ծնողները արողջ ու երկար ապրեն։ Հայրիկս համարյա հանգստյան օր չունի, աշխատւմ է, որ մենք ոչնչի կարիք չունենանք։
Երբ ես մեծանամ, ուզում եմ բիզնեսմեն դառնալ, որպեսզի իմ ընտանիքն էլ ապրի բարեկեցիկ կյանքով։ Իսկ դրա համար պետք է շատ գիտելիք ձերք բերեմ։
3.Օդանավը թռչում է հնoրյա երկնքրի` Հայաստանի վրայով: Միօրինակ հոնդյունից ձանձրացած` դիտում ենք բացօթյա թանգարան համարվող յուրօրինակ լեռնաշխարհը: Վաղորդյան արեգակի ճառագայթները հոծ ամպերի միջով լուսավորել են դեղնազօծ արտերը, արծաթազօծ սառնորակ գետակները: Փչում է մեղմօրոր քամի, և մեղմորեն օրորվում են ցորենի հոռթի ցանքատարածությունները: Որքան են սիրում հայերն իրնեց բնօրրանը ինչպես են տնօրինում երկրի բախտը և ամեն ինչ անում հօգուտ նրա բարգավաճման: Հոգուտ ոտճանում է հարգանքն այս կենսախինդ ժողովրդի նկատմամբ, և հօդս է ցնդում այն մտավախությունը, թե իր հողին արմատներով կառչած և քնքշորեն կապված Հայկա զարմը երբևէ կարող է պարտվել; Եթե անողոք դարերը ծնկի չբերեցին այս համառ ցեղին, էլ ին՞չը նրանց կարող է ընկճել: Ինքնաթիռն սկսում է վայրէջք: Պարզորոշ գծագրվում են երկվորյակ քույրեր Մասիսները, տարորոշվում են նորաոճ շենքերը, օրեցօր ընդարձակվող Երևանը: Մեզ դիմավորում է նախօրոք պատվիրված ավտոմեքենան, և մենք ուղևորվում ենք դեպի քաղաքի կենտրոնում գտնվող գիշերօթիկ դպրոցի շենքը, որը պիտի դառնա մեր հնգօրյա օթևանը:
Լեո Մելիքյանի բլոգ 