Սեպտեմբերի 1-ին ընտանիքով որոշեցինք արևածագը դիմավորել Ամբերդում։ Վաղը առավոտյան` 4:30-ին, արթնացանք ու ճանապարհ ընկանք։ Շատ հետագրքիր զգացողություն էր արթնանալ գիշերվա կեսին։ Երբ տեղ հասանք, խավարն արդեն ցրվել էր, սարերի հետևից շառագունել էր երկինքը։ Սարերից փչում էր մեղմ, զով քամին, հեզ օրորվում էին կիսաչոր ցորենի հասկերը։ Պառկել էինք խոտերի մեջ ու անթարթ նայում էինք արև-հրե գնդին, որը դանդաղ սահելով՝ բարձրանում էր սարերի հետևից։

Ինդձ համար անմոռաց ճամփորդություն էր